คนสิเป็นสิตาย มาซ่างบ่ซากันแท้
เหลียวเบิ่งกันแหน่แหม ว่าไผเจ็บหลาย
ใจอ้ายแทบสิขาด ตั้งแต่มื้อถืกเจ้าทำร้าย
ไปคบกับผู้ใหม่ ถิ่มอ้ายไว้ โอ้ โอย
จากคนเคยที่ฮัก กลับกลายเป็นคนที่เจ็บคัก
มันจุกคัก ๆ แต่เว้าบ่ได้
พอปานเอารถดัมพ์ ขนความเจ็บมาเทใส่
โงหัวขึ้นบ่ได้ แฮ่งแต่ฝังลงไปจมดิน
หัวใจฮำฮอน คึดฮอดคืนที่กอดเจ้า
มโนไปในใจ กับภาพเก่าที่เคยชิน
สองแก้มที่เคยหอม ความหลังก็ยังอิน
หัวใจยังบ่ชิน อ้ายยังคึดฮอดเจ้าเบิดใจ
เป็นได้แค่บักใบ้ บ่มีสิทธิ์ได้ออกเสียง
ถึงสิยืนใกล้เพียงแค่หนึ่งเซ็นยังทักบ่ได้
ใจอ้ายย้านแต่เจ้า ผิดกันกับเขาคนใหม่
คั่นสิเว้าหยังไป มันกะหลูโตนเจ้า
คั่นแม่นเขาคนนั้นถิ่มเจ้าบ่คืนหา
ให้เจ้าอ่วยมา กลับคืนฮอยเก่า
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า
กะย้อน ว่าอ้ายมันฮักเจ้าหลาย
หัวใจฮำฮอน คึดฮอดคืนที่กอดเจ้า
มโนไปในใจ กับภาพเก่าที่เคยชิน
สองแก้มที่เคยหอม ความหลังก็ยังอิน
หัวใจยังบ่ชิน อ้ายยังคึดฮอดเจ้าเบิดใจ
เป็นได้แค่บักใบ้ บ่มีสิทธิ์ได้ออกเสียง
ถึงสิยืนใกล้เพียงแค่หนึ่งเซ็นยังทักบ่ได้
ใจอ้ายย้านแต่เจ้า ผิดกันกับเขาคนใหม่
คั่นสิเว้าหยังไป มันกะหลูโตนเจ้า
คั่นแม่นเขาคนนั้นถิ่มเจ้าบ่คืนหา
ให้เจ้าอ่วยมา กลับคืนฮอยเก่า
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า
กะย้อน
เป็นได้แค่บักใบ้ บ่มีสิทธิ์ได้ออกเสียง
ถึงสิยืนใกล้เพียงแค่หนึ่งเซ็นยังทักบ่ได้
ใจอ้ายย้านแต่เจ้า ผิดกันกับเขาคนใหม่
คั่นสิเว้าหยังไป มันกะหลูโตนเจ้า
คั่นแม่นเขาคนนั้นถิ่มเจ้าบ่คืนหา
ให้เจ้าอ่วยมา กลับคืนฮอยเก่า
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า
กะย้อน ว่าอ้ายมันฮักเจ้าหลาย
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า
กะย้อน ว่าอ้ายมันฮักเจ้าหลาย